Caritas Bizkaiak edadetuen, eta bereziki ahulenen eta laguntza gutxien jasotzen dutenen, bizi-kalitatea eta bizi-baldintzak hobetu nahi ditu, haien autonomia indartuz eta beren ohiko ingurunean irautea erraztuz. Kolektibo horren egoerari eta beharrizanei buruz sentsibilizatzeko ahalegina ere egiten da.
Jakinda adinarekin lotuta egon daitezkeen zailtasunak areagotu egiten direla babesik eta bakardaderik gabeko egoerak bizitzen direnean, gure ekimen guztiak sare pobretuagoa dutenei laguntzen eta harreman esanguratsuak errazten saiatzen dira bereziki.
Proiektuak lehendik dauden beste proiektu batzuk osatzeko gakoarekin planteatzen dira, eta pertsonei beren eskubide sozialak gauzatzen bide-laguntza emateko ahalegina egiten da. Lan hori guztia ez litzateke posible izango boluntario guztien ahalegin eta dedikazio pertsonalik gabe, horiek modu altruistan eta doan zentzu berezia ematen baitiote egindako lan guztiari.
Gizartean eta/edo familian zailtasunak dituzten edadetuen bizi-kalitatea hobetzea du helburu. Bere autonomia pertsonala sustatu nahi du, etxean eta ingurunean bizitzen jarrai dezaten lagundu, harremanak suspertu, baliabide komunitarioetarako sarbidea erraztu eta mendeko edadetuak zaintzen dituzten familiei lagundu.
Edadetuek ez dituzte oinarrizko elementuetan (elikadura, higienea, jantziak, loa…) soilik zentratutako beharrak sentitzen, baita estimuarekin, afektuarekin, begirunearekin, identifikazioarekin eta bizitzaren zentzuarekin lotutako beste funtsezko batzuk ere. Bide-laguntza proiektua mota horretako behar emozionalei erantzuten saiatzen da, horrela, jasan dezaketen bakardade-sentimendua arintzeko.
Egiaztatu dugu bide-laguntza on egiten diela edadetuei, baina baita boluntarioei ere, gogobetetzeaz eta “ematen dutena baino gehiago jasotzeaz” hitz egiten baitute. Gainera, proiektuak aukera ematen die boluntario edadetuei aktiboki parte hartzeko, beste pertsona batzuen alde lan eginez. Familiak ere babestuta sentitzen dira edadetuek beste gizarte-laguntza batzuk dituztenean eta boluntarioak doan eskaintzen duen harremanaren balio berezia aitortzen dutenean.
Gainera, bakardadea arintzeak ondorio negatiboak eta gizarte- eta osasun-baliabideen erabilera saihesten ditu. Eta isolamendua prebenitzean, arazoei larriago bihurtu baino lehen heltzea errazten du.
Ildo horren bidez atseden-uneak eskaintzen zaie zaintzaileei, boluntarioen eta kontratatuen lan konbinatuaren bidez. Lan horri esker, agerian geratzen ari da bi figura horien ekarpen bakarra eta beharrezkoa, zaintza integrala lortzeko, mendeko pertsonen eta haien familien beharrei hobeto erantzungo diena.
Gizakiok interdependenteak gara; bizitza posible da zaintzen dugulako eta zainduak garelako. Mendekotasuna duen pertsona bat zaintzeak aukera ematen digu harekin beste modu batean harremanak izateko, jasotako laguntza eskertzeko, norberaren kalteberatasunari buruz ikasteko, etab. Baina, aldi berean, zaila izan daiteke, ahalegina eskatzen du, uko egitea dakar, emozio negatiboak sor diezazkiguke… Zaintzen dutenei laguntzea haien bizi-kalitatea hobetzen laguntzeko modu bat da, eta, horrekin batera, haien zaintza behar duten pertsonena ere bai.
Arkitektura-oztopoak (bainuontzia, adibidez) kentzeko eta segurtasun- eta erosotasun-baldintzak hobetzeko obra txikiak egitea sustatzen duen ildoa, baliabide ekonomiko urriak dituzten pertsonen etxeetan.
Bizi-ibilbide konplexua duten eta kalteberatasun handiko egoeran dauden edadetuei arreta ematen dien zentroa, beren adinekoentzako baliabide konbentzionaletan beren premiei erantzunik aurkitzen ez dietenak. Oro har, ahaideekin kontaktu gutxi duten pertsonak aipa daitezke, pentsioetan, aterpetxeetan edo pisu propioetan (bakarrik bizi dira) daudenak, mendekotasun, nahasmendu edo gaixotasun mentalen bat dutenak eta beren gaitasunetan konfiantza gutxi dutenak.
