Urteko Kanpaina #ZainduEskutikHeldu
Zainketak lantzeko gonbita
Arlo ekonomikoan eta digitalean globalizatuta dagoen gizarte honetan, gizateriaren eta elkartasunaren kontzientzia globala lortzeko bide berriak egin behar ditugu. Horregatik, daukaguna ez den eta hobea den gizarte bat berreraikitzen bizitza gastatzeko ahaleginean jarraitu behar dugu. Munduan ikuspegi zabal, unibertsal eta globalarekin bizi garen pertsona-komunitate bihurtutako gizartea, baina zainketa-kontzientzia duena, begirada hurbil eta sentibera duena, lurra zapaldu eta egunerokotasunaren eta normaltasunaren bideak era atseginago eta solidarioagoan ibiltzeko gai dena, anaiagoa eta itxaropentsuagoa, bere kideak, giza familia eta bizi den etxe komuna zaintzen eta babesten eta bizitza eusten lagunduko duen dituen komunitatea.
Aurtengo kanpainak gu kolektiboari eta komunitarioari buruz hitz egiten du, itxaropenez begiratu behar baitu aurrera, pertsona guztien, bereziki egoera ahulenean daudenen, existentzia, aukerak eta bizi-proiektuak birsortzeko aukera emango diguten aukera zabalagoak bilatzeko. Eta ibilbide horretan ezinbestekoa da zainketen garrantziaz hitz egitea. Caritasen bide-laguntza jaso duten pertsonek hitz egiten digute, eta bertatik bertara hurbiltzen gaituzte beren errealitate propioa, gizakiaren oinarrizko eta funtsezko eskubideak (janaria, etxebizitza, osasuna, enplegua edo hezkuntza) gutxieneko duintasunez eskuratzeko dituzten behar eta zailtasunek markatua.
Zaintza falta, hauskortasuna, mendekotasuna eta pobrezia testuinguru horretatik, aukera gutxi dago ametsak eta etorkizuna proiektatzeko. Bizitzako espazioa beharrek okupatzen dutenean, proiektuek eta ametsek baino gehiago, etorkizun hobearen edo aukera berrien ikuspegia lausotu egiten da amesgaizto bihurtzen den horizonte batean. Beharrezkoa da norbait gertu egotea, samariar onak bezala, zaindu, harritu, hunkitu eta haserretu egingo gaituena, printzipioz arrotza dirudien baina arreta jartzeko, gertatzen ari den horretan zentzumenak iraultzeko, eta mina, sufrimendua edo itxaropen hutsa sendatu eta beste era batera bizi dadin laguntzeko, bizitzaz betetako aberastasunez.
Caritaseko agente gisa, samariar onaren kontakizuna gure bizitzaren ikuspegitik aztertzen dugu. Gu gara laguntzera, harrera egitera eta entzutera gelditzen garenak. Behar den guztia antolatzen dugu proiektuak abian jartzeko, zaurituari eusten eta aukera eraikitzen lagunduko diguten beste pertsona batzuei deitzeko.
Aurten, samariar onaren erara ibiltzera gonbidatzen zaituztegu. Ez du amesten bizimodu desberdin eta hobe batekin, baizik eta martxan egiten du amets, oinak eta eskuak lokatzez, oinazea partekatuz eta haserrez beteta, baina baita oinekin eta eskuekin ere, haiek zaintzen, zapaltzen eta samurtasunez eta errukiz laztantzen baitituzte.
Zainketak lantzeko gonbita egiten dugu. Horrek ereite-eremu zabala eskatzen du, besteak beste, nork bere burua zaintzea, pertsona ahulenak zaintzea (topaketaren kultura sustatzea), giza familia, gure etxe komuna den Lurra zaintzea, eta zaintza bultzatu eta motibatzen duen espiritualtasuna sustatzea.
Zainketa-komunitatea izatea
Komunitate bat izateko beharra, gure sostengua eta laguntza emango diguna, eta pertsona batzuk besteei aurrera begira jartzen lagunduko diguna, elkartasun eta kidetasun komunitatea (cf. FT 8) zainketa-komunitate baten funtsa da. Komunitate anaikotzat hartzen da, elkarren artean hartuak diren eta bata besteaz arduratzen diren pertsonez osatua, bereziki zaurgarrienaz; martxan eta bidean dagoen komunitate misiolari eta samariar gisa, periferietara ateratzen dena sendatu eta zaintzeko, galdutako pertsona aurreiritzirik eta beldurrik gabe bilatzeko, eta beti prest dagoena bere dendako espazio bat zabaltzeko, pertsona guztiak zaintzeko, komunitate horrek duen espazioa zabaltzeko. Komunitate profetiko gisa, zaintzaren lekukoez osatua, gizarte-desberdintasunak gainditzeko bidegabekeriak salatzen dituena
Etxe komuna eta gure anai-arrebak zaintzea ekintza komunitario eta unibertsal bihurtzen da: “Guztiok dugu zaurituaren erantzukizuna, herria bera eta lurreko herri guztiak baitira. Zaindu dezagun gizon bakoitzaren, emakume bakoitzaren, haur bakoitzaren eta zahar bakoitzaren ahultasuna, jarrera solidario eta adeitsu horrekin, samariar onaren hurbiltasun-jarrerarekin” (FT 79).
